Zawgyi Version
” ဒိုင်ယာရီရဲ့ နောက်ဆုံးစာမျက်နှာ “
နှင်းစက်လက်တွဲခိုနေတဲ့ စံပယ်အိုလေးရေ..
ဒီလကွယ်ညမှာပဲ
ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်ချောင်းတွေကို
ဖြည်ချလိုက်ပါတော့။
တချို့လူတွေက
ဘဝမှာ ကြယ်တွေ ကြွေကျခဲ့သတဲ့
ငြိမ်သက်စွာ ခရီးနှင်ကြဦးပေါ့ကွယ်
ကိုယ့်မှာက..
နေတွေ လတွေတောင် ကြွေကျခဲ့ဖူးပါတယ်။
သွားတော့မယ်နော်..
ကံကြုံရင် ပြန်ဆုံကြဦးမှာပေါ့လို့
ကံမကောင်းသူတို့ရဲ့ မှိုင်းညို့သောလမ်းခွဲ
ကျောက်စရစ်ခဲတွေ အပြိုင်းအရိုင်း လွင့်ကြဲနေတယ်။
(ဘာဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်အပြစ်ပါပဲ)
လေရိုင်းတွေ ၀ိုင်းဝန်းကိုက်ခဲကြတဲ့
မီးလျှံစတစ်ခုလို ပြာညိုယိမ်းထိုး
ပြက္ခဒိန်မှာတော့ နက်ဖြန်ခါဟာ နာမည်ဆိုး မရှိပါဘူး။
ဒါပေမယ့် …
လွမ်းဆွတ်နေသူ တစ်ယောက်ရဲ့
ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အိပ်မက်များ
နှင်းဆီချွေ ရထားမှာ စူးစူးဝါးဝါး ဥသြဆွဲပစ်လိုက်တယ်။
ဒီည ..
နောက်ည ..
ဘယ်လိုမှ နိဂုံး ချုပ်မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ်းသလို ကြမ်းတဲ့ လင်္ကာ
ငှက်ဆိုးတွေအိပ်မှ
တိတ်တဆိတ် ကိုယ်ရေးလိုက်ပါတယ်။
“ပျော်ခွင့်မပိုင်သော
ဒိုင်ယာရီ၏ နောက်ဆုံး စာမျက်နှာ ထက်၌”
နတ်သူရူးတွေ ကြဲပက်တဲ့
ကောင်းကင်ဘုံ အက်ဆစ်တစ်စက်လို
ရှအက်ကြေကွဲ ရှ…အက်…ကြေ…ကွဲ…
မင်နီတွေနဲ့ ရဲ လို့ပေါ့ကွယ်။
တာရာမင်းဝေ
No comments:
Post a Comment