တိုက်ခန်းကထွက်လာပြီး ဓာတ်လှေကားကိုသွားတဲ့ ကော်ရစ်ဒါမှာ လူရှင်းနေတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ ကလေး တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ စကိတ်စီးနေတာတွေ့ရတတ်ပေမယ့် ဒါကလည်း ကျောင်းပိတ်ရက်မျိုးမှပါ။ အောက်ကိုဆင်းဖို့ ဓာတ်လှေကားခလုပ်ကို နှိပ်ပြီး ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် သီချင်းလေးညည်းရင်း စောင့်နေ လိုက်တယ်။ အောက်ဆုံးထပ်ထိဆင်းသွားတဲ့ ဓာတ်လှေကားနှစ်စင်းစလုံးကလည်း ဒီနေ့မှ ပိုကြာနေသလို တော်တော်နဲ့တက်မလာ။
ရပ်စောင့်နေရင်း မသိစိတ်က အချက်ပေးတယ်။ အကြည့်။ ဟုတ်တယ် တစ်ယောက်ယောက်က ကိုယ့်ကို စူးစိုက် ကြည့်နေတယ်။ ဖျက်ကနဲ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ နောက်မှာလည်း ဘယ်သူမှမရှိ။ သိပ် မဟုတ်သေး ။
ဒီလောက်ရှင်းနေတဲ့ ကော်ရစ်ဒါမှာ ကိုယ့်ကိုဘယ်သူက ကြည့်မလဲ။ မမြင်နိုင်တဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက် များလား။ ဘုရားဟောမှာ မကျွတ်မလွတ်တဲ့ နာနာဘာဝဆိုတာတွေ ရှိတယ်ဆိုတာ သိပေမယ့် ကိုယ်တိုင်က အဲဒီလို သရဲတစေဆိုတာတွေကို မကြောက်တတ်။ ဒါပေမယ့်.. တစ်ယောက်ယောက်က မျက်လုံးပါဝါအပြည့်နဲ့ ကိုယ့်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသလို ခံစားရတာလည်း သေချာတယ်။
အချက်ပေးသံနဲ့အတူ ဓာတ်လှေကားပွင့်လာပေမယ့် အောက်ကို လိုက်မဆင်းဖြစ်ဘူး။ အားကောင်းလွန်းတဲ့ အကြည့်ကိုပဲ တန်ပြန်အာရုံစိုက်လိုက်တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ခပ်ဟဟပွင့်နေတဲ့ ထောင့်ဆုံးတိုက်ခန်း တံခါးကြားက ခပ်စူးစူးအကြည့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်မိပါလေရော။
ဒီလိုနေရာမျိုးမှာ သူ့ကိုဒီလိုတွေ့ရလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားမိဘူး။ သူနဲ့တူတာတောင် တွေ့ဖို့ခက်တဲ့ နေရာမှာ သူ့ကိုတွေ့ရတော့ ကိုယ့်မှာလည်း အံ့အားတသင့်ပေါ့။ ဝိုး ..လှလိုက်တာ။ ဘယ်လောက်တောင် လှလိုက်တဲ့ မျက်ဝန်းတွေလဲ။ ပြီးတော့ ကိုယ့်အနေနဲ့ သူက ချစ်ဖို့လည်း ကောင်းတယ်။
ဒီလိုနဲ့ သူ့ကိုနှစ်လိုဖွယ် ပြုံးပြဖြစ်တယ်။ အချိန်အတော်ကြာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့ဟန်တူတဲ့ သူကတော့ တစ်ချက်ကလေးမှ မလှုပ်။ ပြံုးပြတဲ့ကိုယ့်ကိုလည်း အသိအမှတ်ပြုတဲ့ ရင်းနှီးဖော်ရွေမှုမျိုး လုံးလုံးမပြ။ သူ့ကိုကြည့်ရတာ တစိမ်းတရံစာကို အလွယ်တကူ မယုံကြည်ဖို့ ကောင်းကောင်းသင်ကြားခဲ့ပြီးသလို သတိအပြည့်နဲ့ ကိုယ်ဟန်မျိုး။ ဟုတ်မှာပါလေ။ ပုံမှန်အားဖြင့် တစိမ်းတရံစာဆန်တဲ့ နေရာမှာကြီးပြင်း လာတဲ့သူဟာ ဒီလိုပဲဖြစ်ရပေမပေါ့။
သွားစရာရှိပေမယ့် ကိုယ်ကလည်း သူ့ကိုပြံုးပြီးဆက်ကြည့်နေမိသလို သူကလည်း ကိုယ့်ကိုကြည့်တဲ့ အကြည့်ကို မဖယ်။ ဒီလိုအပြိုင်ကြည့်နေရင်းက ကိုယ့်ရဲ့သဘောထားကို နားလည်အသိအမှတ်ပြု တဲ့ဟန်မျိုး သူ့မျက်ဝန်းမှာ ရိပ်ကနဲတွေ့လိုက်ရတယ်။ သွားရတော့မှာမို့ အကြည့်ကိုဖယ်ပြီး ပိတ်သွားတဲ့ ဓာတ်လှေကားခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်တယ်။
ခေါင်းငဲ့ပြီး နှုတ်ဆက်ဖို့ ကြည့်လိုက်တော့ နေရာမှာ သူမရှိတော့ဘူး။ တိုက်ခန်းထဲကို ပြေးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီ။
ပြင်သစ်၊ ဂျာမဏီတို့လို ဥရောပနဲ့ အနောက်တိုင်းသားတွေကတော့့ သူ့နဲ့ပတ်သက်ပြီး အယူသီးကြတယ်။ ဗြိတိန်၊ စကော့နဲ့ ဂျပန်လူမျိုးတွေကတော့ သူ့ကိုတွေ့ရင် ကံကောင်းတယ်လို့မှတ်ယူကြသတဲ့။ ၁၈ ရာစုက ပင်လယ်ဓားပြ တွေမှာလည်း သူနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အယူအမျိုးမျိုးရှိကြတယ်။
အီဂျစ်လူမျိုးတွေရဲ့ ရှေးဟောငး် ဒဏ္ဍာရီထဲမှာတော့ သူဟာ Bastet ဆိုတဲ့ နတ်ဘုရား တစ်ပါးဖြစ်ပြီး သူနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အစွဲအလမ်းနဲ့ ယုံကြည်ကိုးကွယ်မှုတွေလည်း ဖတ်ဖူးတယ်။ နိုင်ငံတကာမှာတော့ သြဂုတ်လ ၁၇ ရက်နေ့တိုင်း သူနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အထိမ်းအမှတ်နေ့ လုပ်ကြတယ်..။ အဲ တချို့လူတွေမှာတော့ Ailurophobia ဆိုပြီးရှိကြသတဲ့။
အကြည့်။
ဟုတ်တယ်။
ကိုယ့်ရဲ့ အကြည့်ပိုင်ရှင်ဟာ အားကောင်းတဲ့ ရွှေဝါရောင်မျက်လုံးတစ်စုံ၊ တောင်ပြောင်တဲ့ အနက်ရောင်အမွှေးပွပွတွေကို တစ်ကိုယ်လုံးပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ကြောင်နက်ကြီးတစ်ကောင်ပေါ့။
No comments:
Post a Comment