အား .. တစ်ပွဲ

မုန့်ဟင်းခါး ဆိုတဲ့အသံကြားတိုင်း ဧက ကိုအမြဲပြေးမြင်မိတယ်။
(တကယ်လည်း မပြေးရဘဲနဲ့ ပြေးမြင်တယ်ဆိုတာကြီးက ဘယ့်နှာ့မှန်းမသိဘူး)။

ဘယ်အရာကိုပဲဖြစ်ဖြစ် အတွက်အချက်နဲ့ လုပ်တတ်တဲ့သူ၊ နီကိုရဲရဲ့ “စိတ်အိုင်ပက်သူ“ဝတ္ထုထဲက ဇာတ်ဆောင် ဧက။ နောက်တော့ ရင်တွင်းဖြစ်ကြီးလားမှတ်တယ်(မှားရင်လည်း ပြင်ပေးပါနော်) .. ဒွေးရယ်၊ အိန္ဒြာကျော်ဇင်ရယ်၊ တင့်တင့်ထွန်းရယ် သရုပ်ဆောင်ပြီး ချစ်ခြင်းရင်ခုန်ယုံကြည်စွာဖြင့် နာမည်နဲ့ ဝတ္ထုဇာတ်အိမ်တည်ရာ ရန်ကင်းတောင်ခြေက အမ်အိုင်တီထဲမှာ ရိုက်ပါလေရော။

ရုပ်ရှင်ရိုက်တော့လည်း ကျောင်းသားဇာတ်အိမ် အမ်အိုင်တီနောက်ခံနဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းတာပဲ။ (ကိုယ်တောင် အမ်အိုင်တီခေတ်မီဖို့ တစ်နှစ်ကလေးနောက်ကျခဲ့တာ။ ဒါတောင် CNC (computer numerical control) ဖွင့်တော့ ရန်ကင်းတောင်ခြေမယ် ယောင်လည်လည်လုပ်ခဲ့တာ အမှတ်ရသေးတယ်။)

ပြောချင်တာ မုန့်ဟင်းခါးအကြောင်း။ အခုတော့ လိုရင်းကို မရောက်နိုင်ဘူး။ တကယ်တော့ မုန့်ဟင်းခါးကို သိပ်မကြိုက်လှဘူး။ ငယ်ငယ်တုန်းက လမ်း ၈၀ ဖျာပုံမုန့်ဟင်းခါးဆိုင်မှာ မိသားစုလိုက်သွားစားတိုင်း စားဖြစ်လား မစားဖြစ်လား သိပ်မမှတ်မိပါဘူး၊ နည်းနည်းကြီးလာတာ့ ကိုယ်ကြိုက်တာက အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ။ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့လည်း ဘာမှမဆိုင်ဘူး။

ဧက လို မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်ရှေ့မတ်တပ်ရပ် .. အား … ကနဲ အော်ပြီး တစ်ခါမှ မှာမစားဖူးဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျောင်းသား ဘဝ မန္တလေးတက္ကသိုလ်ထဲက ရူဘီ (ruby) မှာထိုင်လို့ မုန့်ဟင်းခါးကိုမှ စားဖြစ်ရင် သူ့ထုံးစံအတိုင်း ပလိန်းမုန့်ဟင်းခါး၊ မုန့်ဟင်းခါးပလိန်းပဲ စားဖြစ်တာများတယ်။ မုန့်ဟင်းခါးမှာပါတဲ့ ငှက်ပျောအူ၊ ကြက်သွန်နီဥ၊ နံနံပင်နဲ့ ငါးဖတ်တွေကို မကြိုက်လို့။ (ဟင် ဘာမှလည်း မကျန်တော့ဘူး) အဲဒါတွေအကုန် ဖယ်ပြီးစားတယ်။ မှာရင်တောင် အစ်ကို့အတွက် အား တစ်ပွဲဆိုတာနဲ့ .. စားပွဲထိုးလေးက အထာနပ်ပြီးသား။ ပလိန်းမုန့်ဟင်းခါး တန်းရောက်လာတာပဲ။

အဲသလို မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ဧက ကို မှတ်မှတ်ရရရှိခဲ့တယ်။ နောက်တော့လည်း မနက်စာဆို .. မစားချင်လည်း မုန့်ဟင်းခါး .. စားချင်လည်း မုန့်ဟင်းခါးဆိုပြီး စားခဲ့တဲ့ အချိန်တွေရှိဖူးတယ်။ (ဟင်းရည်တောင်းလိုက်၊ မုန့်ဖတ်တောင်းလိုက်နဲ့ ဗိုက်ဝအောင် စားလို့ရတာကိုးလို့)။ စိတ်နာအောင် အား.. ခဲ့ရတော့ နောက်ပိုင်း မုန့်ဟင်းခါးဆို ကြည့်ကို မကြည့်ဖြစ်တော့ဘူး။ 
ကြိုက်တတ်သူတွေက မုန့်ဟင်းခါးကို မနက်စာဆိုလည်းဟုတ်၊ နေ့လည် ၃ နာရီလောက် အဆာပြေဆိုလည်းဟုတ်၊ ညနေဆိုလည်း ညနေမို့ အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီး စားကြတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ အိမ်မှာ မေမေနဲ့ညီမလေးက ကြုံကြိုုက်တဲ့အခါ စားစေချင်လို့ ကျွေးရင်တောင် ဟင်.. မုန့်ဟင်းခါးကြီး .. ဆိုပြီး မစားခဲ့ဘူး။

စကားမစပ်ပြောရရင် ကျွန်တော်က သားသတ်လွတ်စားတယ်ဆိုပေမယ့် သူများတွေလို အဓိဌာန်နဲ့ လှူတာ၊ရောဂါကြောင့် ရှောင်တာ၊ ဘာကြောင့်ညာကြောင့် တစ်ခုမှ မဟုတ်ဘူး .. အသားငါး မစားချင်လို့ကို မစားတာ။ ဒါပေမယ့် ကြက်ဥစားတယ်။ အသုပ်တွေဘာတွေမှာဆို ပုစွန်ခြောက်တို့ဘာတို့ ဖယ်ပြီးစားတယ်။ သားသတ်လွတ်သမားဆိုပေမယ့် လုံးဝကြီး စန်းစန်းတင့် (sensitive) မဖြစ်ဘူးပေါ့ဗျာ။ (မုန့်ဟင်းခါးရည်က ငါးပါသကိုးဗျ .. ဟဲ ဟဲ)

ဒီနေ့တော့ အခန်းရှင်အစ်မကြီးက ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ အာရုဏ်ဆွမ်းကပ်ဖို့ မုန့်ဟင်းခါးချက်သတဲ့။ ကိုယ့်စိတ်ကြိုက်သာ ပြင်စားကြတော့ဆိုပြီး ဆွမ်းကပ်ထွက်သွားတယ်။ (ကျွန်းကလေးပေါ်မယ် ကိုယ်နေတဲ့နေရာနဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်း နီးမှန်းတောင်မသိဘူး။ ဒီနေ့မှ သိတာ။)

ဒါနဲ့ပဲ မုန့်ဟင်းခါး googling လုပ်ကြည့်တော့ .. လား လား ဟင်းခါးဋီကာစုံ ဖတ်ရမှတ်ရတော့တာကိုး။ စိတ်ကြိုက် ပြင်စားဖို့လိုင်စင်ကျထားပြီဆိုပေမယ့် .. ဒီတစ်ခါ ဧက ကို အားနာနာနဲ့ပဲ …ရှိသမျှ အစာပလာအကုန်ထည့်ပြီး အား တစ်ပွဲ ထမင်းလွတ် နွှဲလိုက်မိပါသော်ကော …။