နေရစ်တော့ ၂၀၁၃

နှစ်သစ်ကူးတဲ့ညဆိုတာ နေ့တစ်နေ့ကုန်ဆုံးပြီး နေ့သစ်တစ်ခုစတင်တာထက် ဘာမှပိုမထူးပါဘူးရယ်လို့ မှတ်ယူပြီး တစ်ကိုယ်တည်းဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ ညတွေရှိသလို အများသူငါတွေ နှစ်ကူးချိန် စုပေါင်းပျော်ကြရွှင်ကြတာကို ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနဲ့လိုက်ကြည့်ပြီး ကြည်နူးခဲ့ဖူးတဲ့နှစ်တွေလည်း ရှိတယ်။ နောက် နှစ်ကူးညကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ နှစ်ကူးပွဲလမ်းတွေတက်ပြီး အလုပ်လုပ်ရင်း အချိန်ကုန်ရတဲ့ ညတွေလည်းရှိခဲ့ဖူးတယ်။

အဲ ကျုံးထိပ် ဆီဒိုးနားထောင့်မှာ နှစ်ကူးပလပ်ကျွတ်သူမောင်တွေက ရက်ပင်တွေရွတ်၊ ဒန့်စ်တွေကပြီး မီးပန်းတွေ ဖောက်ကြတဲ့ ပွဲတော်ညလည်း ၂၀၁၀ က တစ်ကြိမ်တော့ ကြံုဖူးတယ်။ အဲဒီမောင်တွေ ကနေရက် အကောင်းသားက ယမကာရင်ခုန်သံတွေမြန်ပြီး မဲမဲမြင်ရာ တုတ်ဆွဲဓားဆွဲနဲ့ ရိုက်ကြနှက်ကြနဲ့ အမှတ်(၃)ထဲ တစ်ညတော့ နယူးရီးယားသွားကြလေရဲ့။

ကိုယ်စိတ်ဝင်စားတာလေးလုပ်ပြီး တစ်ကိုယ်တည်းနေတတ်တဲ့ အကျင့်ရယ်၊ ကိုယ့်ရဲ့ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး ညံ့ဖျင်းမှုရယ်ကြောင့် ပွဲလမ်းသဘင်တွေ၊ အခါကြီးရက်ကြီးတွေဆို အများသူငါလို ကိုယ့်နားမှာ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စတောင်မှ ရှိမနေတတ်တာ ဟိုးအရင်ကတည်းက သတိထားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ကလည်း အဲဒီလို တစ်ကိုယ်တည်း ဖြစ်နေလို့၊ အဖော်အပေါင်းမရှိလို့ တစ်ခါမှ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတာမျိုး၊ အားငယ်တာမျိုးလည်း မရှိခဲ့ဘူးရယ်။

ငယ်ငယ်တုန်းက နှစ်သစ်ကူးပိတ်ရက်တို့၊ သင်္ကြန်တို့ဆို ကိုယ်ကြိုက်တတ်တဲ့ သိုင်းကားရှည်ကြီးတွေ ပြန်ကြည့် ရင်ကြည့်၊ ဘာသာပြန်နဲ့ ဝတ္တုတွေ တပြုတ်ကြီးဖတ်ချင်ဖတ် ဒီလိုနဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့တာပဲ။ အဲ မှတ်မှတ်ရရ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးကြံုတဲ့ သက္ကရာဇ် ၂၀၀၀ နှစ်ကူးညမှာတော့ ကွန်ပျူတာလည်ပတ်မှုစနစ်တွေပဲ ဘာတွေထဖြစ်တော့မလဲ ဆိုပြီး ရင်ခုန်ခဲ့ဘူးတယ်။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝရောက်တော့ နှစ်သစ်ကူးညဆို ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး count down မတိုင်ခင် ကျံုးတစ်ပတ်တော့ ပတ်ကြည့်ဖြစ်တယ်။

လမ်းပေါ်ထွက်လာသူတိုင်း သိသိ မသိသိ မြင်မြင်ရာ ဟက်ပီးနယူးရီးယားးး လိုက်ရရင်ပဲ တဒင်္ဂတော့ ဘဝအမောတွေ ပြေပျောက်သွားကြပုံရတယ်။

ရေခြားမြေခြား နှစ်သစ်ကူးညကတော့ ခုမှကြံုဖူးတာပေါ့လေ။ ကုန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ကူးညတွေ အချိုးချကြည့်မယ်ဆို များသောအားဖြင့် အိမ်မှာကိုယ်ကြိုက်တဲ့ ဇာတ်လမ်းခွေတစ်ခွေထိုင်ကြည့်ရင်း၊ သီချင်းတွေတစ်ပုဒ်ပြီးတစ်ပုဒ် နားထောင်ရင်း၊ ဒါမှမဟုတ် တစ်ကမ႓ာလုံးက နှစ်ကူးညပျော်ပွဲရွှင်ပွဲ ဆင်နွှဲနေတာတွေကို ထိုင်ကြည့်ရင်း ဖြတ်သန်းခဲ့တာတွေပဲ များပါတယ်။

၂၀၁၃ ကုန်ဖို့ အချိန်ပိုင်းလေးပဲလိုတော့တယ်။ ကမ႓ာသူ ကမ႓ာသားအားလုံး ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ။ လိုရာဆန္ဒတွေ ဘဝနဲ့ထပ်တူကြပြီး ပျော်ရွှင်နိုင်ကြပါစေလို့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ ဆုမွန်ကောင်းတောင်းပါတယ်။

နေရစ်တော့ ၂၀၁၃ ရေ …
အချိန်ဆိုတာ
စင်္ကြာဝဠာကြီးထဲက
ဆပ်ပြာပူပေါင်းငယ် တစ်ပွင့်ပေါ့
ဖျတ်ကနဲ ကွဲပြီး
အစားပြန်ရစရာလည်း မရှိဘူးလေ..။

မေမေ နေကောင်းလား မေမေ

Zawgyi Version

ဒီဇင်ဘာ ၁၆။ ဒီနေ့ မေမေ့မွေးနေ့။ မေမေ နေကောင်းပါရဲ့လား။ မေမေ့အကြောင်းရေးမယ်လို့ စဉ်းစားပြီး ကွန်ပျူတာရှေ့ထိုင်တော့ မျက်လုံးတွေ မှုန်ဝါး၊ဘာမှမရေးနိုင်ခင် ထိန်းထားတဲ့ကြားက မျက်ရည်တွေသာ အလိုလိုကျလာတာပဲ။

နေထွက် နေဝင်၊ မိုးလင်း မိုးချုပ် သားမျက်နှာကြည့်ပြီး အသက်ရှင်တဲ့မေမေ။ သားတော်တာတွေကို တပြုံးပြံုး ကြည့်ပြီး သားရှော်တာတွေကို ဖုံးထားတတ်တဲ့မေမေ။ သားတော်ရင် သားအရည်အချင်း၊ သားရှော်ရင် အဆုံးအမ ည့ံဖျင်းတာ မေမေပါတဲ့။ ဒီဇင်ဘာနှင်းစက်တွေနဲ့အတူ မွေးဖွားခဲ့တဲ့မေမေဟာ သားတော်လို့ရတဲ့ ချမ်းသာသုခ ခပ်နည်းနည်း၊ စိုးထိတ်ပူပန်စရာတွေသာ မိုးလိုရွှဲခဲ့တယ်။

ကိုယ်တိုင်ထူ ကိုယ်တိုင်ထရတဲ့ မိသားစုထမင်းဝိုင်းထဲ မေမေနဲ့ ညီမလေး ညှာတာသမျှ ကျွန်တော်က ဘဝကို သာသာ ယာယာဖြတ်သန်းခဲ့တယ်။ စောစောထတာ ကြိုက်တဲ့မေမေက အိပ်ရေးမက်တဲ့သားအတွက် နိုးလာရင် မနက်စာ၊ ဘယ်လောက်အိမ်ပြန်နောက်ကျကျ သားအတွက် ညစာ ပူပူနွေးနွေးအမြဲရှိတတ်ပေမယ့် ကျွန်တော် ကတော့ အသက် ၃၀ ကျော်တဲ့အထိ မေမေ့အတွက် မနက်စာ တစ်ခါမှ ပြင်ဆင်ပြီး ဝယ်မကျွေးဘူးခဲ့။

အဝေးဆုံးကိုမြင်နိုင်ဖို့ အမြင့်ဆုံးပျံတက်စေချင်တဲ့ မေမေ့ထိန်းကွက်မှုကြား၊ ကျွန်တော်က တောင်ပံတွေ ဟိုဒီကစား၊ ဒလိမ့်ကောက်ကွေးညတွေလည်း ခပ်များများ။ စာကြည့်တိုက် တစ်တိုက်စာလောက် စာအုပ်တွေပိုင်ဆိုင်၊ စာတွေအများကြီး ဖတ်တဲ့သား အသိခေါင်ခက် အဝင်နက်ခဲ့တာတွေကခပ်များများ။ ကိုယ်မှန်တယ်ထင်တာတွေ လုပ်ရင်း မေမေ့ကို နိုင်ငံရေးနဲ့လည်း ပူပန်စေမိ၊ လူမှုရေးနဲ့လည်း ပူပန်စေမိ၊ စီးပွားရေးနဲ့လည်း ပူပန်စေမိ။

အဲဒီလို ဘဝနဲ့ရင်းပြီး ရလာတဲ့ အသိတွေကြားမှာ ကမ႓ာကြီးကို မေမေ့အပါးဝပ်ဆင်းလာအောင် စွမ်းဆောင်ပေးဖို့ အသာထား ကျွန်တော်သာ အမေ့ရဲ့ ဒုက္ခအိုးလေးဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ တေးသီချင်းတွေ မဖွဲ့တတ်ပေမယ့် ကဗျာတိုစ ရေးတတ်တဲ့ ကျွန်တော့ကို လွှမ်းမိုးနိုင်လွန်းတဲ့ မှော်ဆရာအိုနှစ်ဦးရှိပါတယ်။ သူတို့နှစ်ဦးသီဖွဲ့ခဲ့တဲ့အမေ့ရဲ့ ဒုက္ခအိုးလေးနဲ့ ခေါင်းလောင်းသံစာတမ်းဟာ ကျွန်တော့အတွက်တော့ အမေ့အကြောင်းကိုနာတဲ့ တရားဒေသနာ တွေပါပဲ။

ချစ်တဲ့သားနဲ့အတူ နောက်လာမယ့် မွေးနေ့ပေါင်းများစွာကို ဖြတ်သန်းဖို့ မေမေတစ်ယောက် ကျန်းမာချမ်းသာပါစေ။ မွေးနေ့မှာ ရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ပါစေ မေမေ။

အား .. တစ်ပွဲ

မုန့်ဟင်းခါး ဆိုတဲ့အသံကြားတိုင်း ဧက ကိုအမြဲပြေးမြင်မိတယ်။
(တကယ်လည်း မပြေးရဘဲနဲ့ ပြေးမြင်တယ်ဆိုတာကြီးက ဘယ့်နှာ့မှန်းမသိဘူး)။

ဘယ်အရာကိုပဲဖြစ်ဖြစ် အတွက်အချက်နဲ့ လုပ်တတ်တဲ့သူ၊ နီကိုရဲရဲ့ “စိတ်အိုင်ပက်သူ“ဝတ္ထုထဲက ဇာတ်ဆောင် ဧက။ နောက်တော့ ရင်တွင်းဖြစ်ကြီးလားမှတ်တယ်(မှားရင်လည်း ပြင်ပေးပါနော်) .. ဒွေးရယ်၊ အိန္ဒြာကျော်ဇင်ရယ်၊ တင့်တင့်ထွန်းရယ် သရုပ်ဆောင်ပြီး ချစ်ခြင်းရင်ခုန်ယုံကြည်စွာဖြင့် နာမည်နဲ့ ဝတ္ထုဇာတ်အိမ်တည်ရာ ရန်ကင်းတောင်ခြေက အမ်အိုင်တီထဲမှာ ရိုက်ပါလေရော။

ရုပ်ရှင်ရိုက်တော့လည်း ကျောင်းသားဇာတ်အိမ် အမ်အိုင်တီနောက်ခံနဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းတာပဲ။ (ကိုယ်တောင် အမ်အိုင်တီခေတ်မီဖို့ တစ်နှစ်ကလေးနောက်ကျခဲ့တာ။ ဒါတောင် CNC (computer numerical control) ဖွင့်တော့ ရန်ကင်းတောင်ခြေမယ် ယောင်လည်လည်လုပ်ခဲ့တာ အမှတ်ရသေးတယ်။)

ပြောချင်တာ မုန့်ဟင်းခါးအကြောင်း။ အခုတော့ လိုရင်းကို မရောက်နိုင်ဘူး။ တကယ်တော့ မုန့်ဟင်းခါးကို သိပ်မကြိုက်လှဘူး။ ငယ်ငယ်တုန်းက လမ်း ၈၀ ဖျာပုံမုန့်ဟင်းခါးဆိုင်မှာ မိသားစုလိုက်သွားစားတိုင်း စားဖြစ်လား မစားဖြစ်လား သိပ်မမှတ်မိပါဘူး၊ နည်းနည်းကြီးလာတာ့ ကိုယ်ကြိုက်တာက အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ။ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့လည်း ဘာမှမဆိုင်ဘူး။

ဧက လို မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်ရှေ့မတ်တပ်ရပ် .. အား … ကနဲ အော်ပြီး တစ်ခါမှ မှာမစားဖူးဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျောင်းသား ဘဝ မန္တလေးတက္ကသိုလ်ထဲက ရူဘီ (ruby) မှာထိုင်လို့ မုန့်ဟင်းခါးကိုမှ စားဖြစ်ရင် သူ့ထုံးစံအတိုင်း ပလိန်းမုန့်ဟင်းခါး၊ မုန့်ဟင်းခါးပလိန်းပဲ စားဖြစ်တာများတယ်။ မုန့်ဟင်းခါးမှာပါတဲ့ ငှက်ပျောအူ၊ ကြက်သွန်နီဥ၊ နံနံပင်နဲ့ ငါးဖတ်တွေကို မကြိုက်လို့။ (ဟင် ဘာမှလည်း မကျန်တော့ဘူး) အဲဒါတွေအကုန် ဖယ်ပြီးစားတယ်။ မှာရင်တောင် အစ်ကို့အတွက် အား တစ်ပွဲဆိုတာနဲ့ .. စားပွဲထိုးလေးက အထာနပ်ပြီးသား။ ပလိန်းမုန့်ဟင်းခါး တန်းရောက်လာတာပဲ။

အဲသလို မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ဧက ကို မှတ်မှတ်ရရရှိခဲ့တယ်။ နောက်တော့လည်း မနက်စာဆို .. မစားချင်လည်း မုန့်ဟင်းခါး .. စားချင်လည်း မုန့်ဟင်းခါးဆိုပြီး စားခဲ့တဲ့ အချိန်တွေရှိဖူးတယ်။ (ဟင်းရည်တောင်းလိုက်၊ မုန့်ဖတ်တောင်းလိုက်နဲ့ ဗိုက်ဝအောင် စားလို့ရတာကိုးလို့)။ စိတ်နာအောင် အား.. ခဲ့ရတော့ နောက်ပိုင်း မုန့်ဟင်းခါးဆို ကြည့်ကို မကြည့်ဖြစ်တော့ဘူး။ 
ကြိုက်တတ်သူတွေက မုန့်ဟင်းခါးကို မနက်စာဆိုလည်းဟုတ်၊ နေ့လည် ၃ နာရီလောက် အဆာပြေဆိုလည်းဟုတ်၊ ညနေဆိုလည်း ညနေမို့ အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီး စားကြတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ အိမ်မှာ မေမေနဲ့ညီမလေးက ကြုံကြိုုက်တဲ့အခါ စားစေချင်လို့ ကျွေးရင်တောင် ဟင်.. မုန့်ဟင်းခါးကြီး .. ဆိုပြီး မစားခဲ့ဘူး။

စကားမစပ်ပြောရရင် ကျွန်တော်က သားသတ်လွတ်စားတယ်ဆိုပေမယ့် သူများတွေလို အဓိဌာန်နဲ့ လှူတာ၊ရောဂါကြောင့် ရှောင်တာ၊ ဘာကြောင့်ညာကြောင့် တစ်ခုမှ မဟုတ်ဘူး .. အသားငါး မစားချင်လို့ကို မစားတာ။ ဒါပေမယ့် ကြက်ဥစားတယ်။ အသုပ်တွေဘာတွေမှာဆို ပုစွန်ခြောက်တို့ဘာတို့ ဖယ်ပြီးစားတယ်။ သားသတ်လွတ်သမားဆိုပေမယ့် လုံးဝကြီး စန်းစန်းတင့် (sensitive) မဖြစ်ဘူးပေါ့ဗျာ။ (မုန့်ဟင်းခါးရည်က ငါးပါသကိုးဗျ .. ဟဲ ဟဲ)

ဒီနေ့တော့ အခန်းရှင်အစ်မကြီးက ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ အာရုဏ်ဆွမ်းကပ်ဖို့ မုန့်ဟင်းခါးချက်သတဲ့။ ကိုယ့်စိတ်ကြိုက်သာ ပြင်စားကြတော့ဆိုပြီး ဆွမ်းကပ်ထွက်သွားတယ်။ (ကျွန်းကလေးပေါ်မယ် ကိုယ်နေတဲ့နေရာနဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်း နီးမှန်းတောင်မသိဘူး။ ဒီနေ့မှ သိတာ။)

ဒါနဲ့ပဲ မုန့်ဟင်းခါး googling လုပ်ကြည့်တော့ .. လား လား ဟင်းခါးဋီကာစုံ ဖတ်ရမှတ်ရတော့တာကိုး။ စိတ်ကြိုက် ပြင်စားဖို့လိုင်စင်ကျထားပြီဆိုပေမယ့် .. ဒီတစ်ခါ ဧက ကို အားနာနာနဲ့ပဲ …ရှိသမျှ အစာပလာအကုန်ထည့်ပြီး အား တစ်ပွဲ ထမင်းလွတ် နွှဲလိုက်မိပါသော်ကော …။

Year in Review by Facebook

It is still on 10th December. Facebook set year in review 2013 and let me fill if I missing a big moment from 2013. Facebook state 20 biggest moments from the past year.I forgot totally some of the post and FB reminds me. But in fact, there are not only 20 biggest moments. Much, much more than that. But let it gone and I don’t willing to add it.

Time flies so fast. New year 2014 may come very shortly. Like the last verse of “Stopping by Wood on a Snowy Evening“, one of my favorite poem, written by Robert Frost(1874-1963) –

” The woods are lovely, dark, and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.”

No matter what the darkest evening of the year between the woods and the frozen lakes. Yes, I have promises to keep… and miles to go before I sleep.